تو مهربان بودی

                    آغاز ماجرا اما،

چه سخت تشنه جام محبتت بودم...

سخن تمام نشد،

                  ختم ماجرا پیدا

امید با تو نشستن

تلاش بی ثمری بود

چه کوشش شب و روزم

بسان شخم زدن روی سینه دریا

و استغاثه به درگاهت

گره به باد زدن،

و همچو کوفتن آب بود در هاون

****

مرا رها کردی؟

مرا به مسلخ سلاخان

چرا رها کردی؟

مرا که رام تو بودم

اسیر دام تو بودم

****

گذشتم از تو و آن پر فریب شهر بزرگ

کنون کنار کویرم،

                      کویر بی باران

و مهربانی این مهربان ترین یاران

و کاشکی تو از این صالحان صلح و صبوری  - از این مردمان کرماتی-

به قدر یک ارزن

وفا و خوبی را

                   به وام بستانی

که مثل مهر درخشان شهر بخشنده

و همچو مردم این مُلک

                          مهربان باشی

****

تو ای بلای دل من

                     بلند بالایم

تو ای برازنده

تو ای بلندتر از سروها و افراها

تو بر تمام بلندان باغ بالنده

بر این اسیر به غربت گذر توانی کرد؟

بر این کویر نشین

بر این ز مهر تو محروم

نظر توانی کرد؟